Rozdział 18

Leon:

 To co powiedział German wprawiło mnie w niekontrolowany wybuch radości przez co zrobiłem coś czego chyba nie zrobiłbym gdyby nie euforia która mnie ogarnęła ... a  mianowicie rzuciłem się Germanowi na szyję i pocałowałem go w policzek ... tak bardzo się cieszyłem że niema nic przeciwko temu abym oświadczył się Violi. Pan Castillo poklepał mnie po plecach i powiedział:

- Nie sądziłem że aż tak się ucieszysz tym co powiedziałem.

- To się myliłeś - kurde tak jakoś dziwnie bez pan ale się przyzwyczaję ... mam taką nadzieję.

- Ja już pójdę - powiedziałem - Dobranoc - pożegnałem się.

- Dobranoc - odpowiedział German a ja wyszedłem i w podskokach pobiegłem do domu. Muszę wszystko zaplanować. Jutro sobota i już jutro postanowiłem oświadczyć się Violi.

Violetta:

 Byłam szczerze zdziwiona że o godzinie ósmej wieczorem jakiś salon suki ślubnych będzie otwarty, ale Angie chyba to świetnie wiedziała bo pojechałyśmy prosto do niego. Było w nim mnóstwo rozmaitych kreacji. " My to chyba do rana stąd nie wyjdziemy" - pomyślałam i zaczęłam się śmiać.

- Z czego się tak śmiejesz Violu? - zapytała zaciekawiona Angie dziwnie mi się przyglądając.

- Śmieję się bo pomyślałam że do rana stąd nie wyjdziemy - powiedziałam i ponownie wybuchnęłam śmiechem a Angie razem ze mną.

- Wiesz to właśnie w tym salonie twoja mama kupiła suknię w której była podczas ślubu z twoim tatą - powiedziała Angie wspominając.

- Na prawdę?? - zapytałam ... Angie przytaknęła i wzięłyśmy się do wybierania sukni dla Angie. Obejrzałyśmy jakieś dwadzieścia sukienek ślubnych ale żadna mi się nie podobała. Nagle w kącie sali dostrzegłam niesamowitą suknię. Od razu do niej podbiegłam i gestem ręki przywołałam Angie.

- Ta jest piękna - powiedziałam z zachwytem gdy ją zobaczyłam. A wyglądała tak: 

   

  

- Masz rację Violu jest cudowna . - powiedziała Angie z zachwytem równym mojemu.

- Przymierz ją - rozkazałam Angie nie bardzo chciała ale ja zawołam:

- Chciałaby przymierzyć tą 

- Oczywiście. Proszę do przymierzalni zaraz ją przyniosę. - powiedziała konsultantka a ja popchnęłam Angie w stronę przymierzalni a sama poszłam do stoiska z bytami aby dobrać jakieś do sukni. Po długim namyśle wybrałam te:

Podałam je Angie i popędziłam do biżuterii. Znów długo się zastanawiałam. W końcu skromną kolię z perełek. Gdy doszłam do przymierzalni akurat wyszła z niej Andie i zapytała:

- I co sądzisz?

- Wyglądasz ... wyglądasz ... - nie mogłam znaleźć odpowiednich słów.

- No jak? Strasznie, potwornie jak? -  pytała Angie zaniepokojona.

- Bajecznie, cudownie , prześlicznie... - powiedziałam.

- Naprawdę?? - spytała Angie z niedowierzaniem.

- Taaaaakkk! - wykrzyknęłam tak głośno że ekspedientka podskoczyła za ladą.

- To co robimy? - zapytała moja ciocia.

- Bierzemy ją tak jak i buty oraz kolię... - powiedziałam i pokazałam jej biżuterie którą wybrałam.

- Jak to bierzemy ? - zapytał zdezorientowana Angie.

- W sensie że kupujemy ale odbierzesz ją dzień przed ślubem. Natomiast buty i kolie bierzemy do domu - wytłumaczyłam  a Angie poszła zdjąć sukienkę. Kiedy się przebrała zapłaciłyśmy za wszystko ( łącznie z kosmetykami i spinkami wybranymi przeze mnie)  i wróciłyśmy do domu.

Leon:

 Gdy doszedłem do domu było już dość późno ale nie powstrzymało mnie to przed zadzwonieniem do mojej zaufanej kwiaciarki w celu zamówienia bukietu na jutro. Na moje szczęście odebrała:

ROZMOWA TELEFONICZNA:   

- Halo.

- Dobry wieczór. Chciałbym zamówić dość nietypowy bukiet...

- Dobrze. Proszę chwile zaczekać wezmę coś do pisania i zanotuję zamówienie.

- Więc jaki to bukiet??

-  Chciał bym aby był z 201 czerwonych róż a wewnątrz miał ułożone serce z białych róż...

- Rozumiem. To jakaś specjalna okazja?

- Bardzo specjalna...

- Mhm. To na jakie nazwisko ten bukiet i rachunek?

- Leon Verdas.

- Dobrze. Bukiet będzie gotowy koło 10.

- Dziękuje dobranoc - pożegnałem się i zakończyłem połączenie. Wszystko już miałem zaplanowane. Po pierścionek pójdę jutro. Teraz pora spać. Położyłem się na łóżku i momentalnie zasnąłem myśląc o Violi...

                                                                                                                                                                   

I oto rozdział 18...

Podoba się?

Mam nadzieję że tak...